De har flyktet fra ressursrike Vest-Sahara til ørkenleire i Algerie.
I dag er saharawiarane eit rotlaust ørkenfolk, for i 40 år har dei venta på å vende tilbake til landet dei måtte flykte frå på 80-talet. Sidan den gong er det lite som har skjedd. Fotograf Ole Johan Moe har besøkt flyktningleirane i Algerie, der sahrawiarar har budd i fleire generasjonar medan dei har venta på landet sitt.
Tre generasjoner er født og oppvokst i flyktningleirene. Bildet er fra skolegården i Smara-leiren.
Borna veks opp i ein flyktningleir. Men for dei er dette
normaltilstand. Dei har jo aldri flykta. Dei er fødde her utanfor
Tindouf i Vest-Algerie, og det er kanskje foreldra deira også. Fleire
generasjonar saharawiarar bur no i flyktningleirane under kummerlege forhold. Men ønsket om å reise tilbake er framleis sterkt. Tilbake til
Vest-Sahara som forfedrane ei gong vart tvungne til å reise frå.
Dr. Buyema Fateh viser frem et bilde av seg selv som ung. Alle i leiren kaller ham for Castro, fordi han liknet på Fidel Castro da han var ung, og Fidel var også hans forbilde. Dr. Fateh startet opp verdens første skole for psykisk utviklingshemmede i en flyktningleir, som ligger i Smara-leiren.
Dei har vald å føre ein fredfull kamp, men den har så langt gitt få resultat. I mange år brukte saharawiarane våpen i kampen mot Marokko, men etter ein fredsavtale la dei våpena bort. Men avtalen vart aldri følgt opp, folkerøystinga om Vest-Saharas sjølvstende har aldri blitt halden. Den skulle eigentleg finne stad for 24 år sidan – i 1992. No er Vest-Sahara fylt opp av marokkanarar som jobbar i dei ulike næringane i området. Gjennom 40 år har Marokko klart å fylle Vest-Sahara med sitt eige folk, medan saharawiarane er haldne borte. Og slik har det blitt. Flukt har blitt normaltilstanden. Nokre har gitt opp kampen, medan andre drøymer framleis om eit fritt Vest-Sahara.